Tragiczny finał nocnej jazdy: Młody kierowca stracił życie w pęknięciu sekundy

W ponurym blasku księżyca, na szlaku łączącym Wolental z Pączewem, doszło do nieszczęścia, które poniekąd przerwało ciszę nocnej niedzieli. Około północy, jakby los rzucił najczarniejszą kartę, 19-letni kierowca VW Golfa przekonał się, że każda droga może być ostatnią. Niechybnie, jego podróż zakończyła się w ułamku sekundy – pojazd gwałtownie zakończył swój bieg o drzewo, a młodzieniec z Kociewia, niestety, opuścił nasz świat.

Cicha noc, gwałtowne przebudzenie

W niedzielę, kiedy zegar nieubłaganie zbliżał się do północy, dyżurny starogardzkiej komendy otrzymał zgłoszenie, które zmieniło nocną rutynę w wyścig z czasem. Szosa wojewódzka nr 222 stała się sceną tragedii – a mundurowi ruszyli, by stawić czoła konsekwencjom tego, co wydarzyło się między Wolentalem a Pączewem.

Prosta droga, skomplikowane okoliczności

Na pierwszy rzut oka, odcinek ten jawił się jako bezproblemowy – prosty i przecież znany kierowcy. Jednakże, jak ujawnił asp. sztab. Marcin Kunka, młody kierowca, podążając od Pączewa w stronę Skórcza, nagle zjechał na pobocze, by w sekundę później zderzyć się z drzewem. Tragedia, która nie wybrała ani czasu, ani miejsca, po prostu się wydarzyła. Ofiara, młody mieszkaniec Kociewia, nie miał szans w starciu z losową przeszkodą – jego życie ugasiło się tamtej nocy.

Dociekania i poszukiwania przyczyn

Na miejscu zdarzenia pojawił się zespół śledczy, który rozpoczął prace nad odkryciem, co było przyczyną tej zguby. Czy to brawura, nieuwaga, a może niewidzialna ręka złych warunków drogowych? Śledztwo toczy się, by odpowiedzieć na te palące pytania.

Apel o rozwagę i roztropność za kółkiem

Mundurowi, w obliczu tej tragedii, nie omieszkali przypomnieć o złotej zasadzie: bezpieczeństwo przede wszystkim. W ich apelu przebrzmiewa wezwanie do wszystkich kierowców – by zawsze pamiętali o dostosowaniu prędkości do panujących warunków, stanu technicznego swoich czterech kółek oraz, co nie mniej ważne, własnych umiejętności. Nie dajmy się zaskoczyć drodze – niech każdy szlak, który przemierzamy, prowadzi nas z powrotem do domu.

W taki sposób zakończyła się ta noc – z przestrogą w sercu i nadzieją, że każda podróż, nawet ta najkrótsza, będzie dokonywana z pełną świadomością i odpowiedzialnością. Czyż nie lepiej na chwilę zwolnić, niż na zawsze zniknąć z drogi życia?