Polska w obliczu epidemii samotności

Czy wyobrażaliście sobie kiedyś, że prawie co drugi dorosły Polak może zmagać się z chronicznym uczuciem opuszczenia? Nowe odkrycia naukowców z Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu rzucają światło na tę cichą plagę, od której, jak się okazuje, nie uciekną ani kobiety, ani młodzi dorośli, ani starsi obywatele naszego kraju – i co zaskakujące, niezależnie od wielkości portfela czy adresu zamieszkania.

Samotność nie wybiera – wyniki badań

Grupa badawcza z Katedry Psychiatrii wrocławskiego uniwersytetu przez ponad rok śledziła, jak głęboko zakorzeniony jest problem samotności wśród Polaków. Przełomowe dane mówią, że około 68% dorosłych naszego kraju odczuwa samotność, a ponad 20% izoluje się społecznie. Do tego, po półrocznym śledztwie z użyciem bardziej subtelnych narzędzi badawczych, czyli skali De Jong-Gierveld, wyniki są jeszcze bardziej alarmujące – połowa z nas może cierpieć na chroniczną, ukrytą samotność.

Kobiety, młodzież i seniorzy – w kręgu ryzyka

Prof. Błażej Misiak, głos w dyskusji na temat samotności, wskazał, że płeć jest kluczowym czynnikiem ryzyka. Panie zdają się być bardziej podatne na chroniczne poczucie osamotnienia, co wiąże się z emocjonalnymi aspektami ich życia. Warto także zwrócić uwagę na to, że samotność nie jest jednolita – uderza z siłą w młodych dorosłych jak i w seniorów. Wiekowe ekstrema, gdzie jedni zmagają się z po-pandemicznym światem, a drudzy z naturalnymi zmianami w życiu społecznym.

Nowa normalność, która izoluje

Jeśli myśleliście, że media społecznościowe i telefony komórkowe zbliżają ludzi, to prof. Misiak ma dla Was złą wiadomość. Przyzwyczailiśmy się do nich, ale z czasem ujawniła się prawda – te formy komunikacji często okazują się puste i powierzchowne, co rodzi frustrację i poczucie samotności.

A co z zarobkami, pracą czy miejscem zamieszkania? Otóż, te czynniki nie mają bezpośredniego wpływu na uczucie samotności, co może wydawać się sprzeczne z intuicją.

Odpowiedź nauki na wyzwania samotności

Wobec zaskakujących rozmiarów problemu, wrocławscy naukowcy już szukają sposobów, aby zająć się tym zjawiskiem bardziej celowo. Mówi się o terapiach skupionych na samotności, które będą leczyć nie tylko jej symptomy, ale przede wszystkim przyczyny, pracując nad zniekształceniami poznawczymi i umożliwiając ludziom ponowne zaangażowanie się w życie społeczne.

Samotność – wyzwanie dla zdrowia psychicznego

Podsumowując, eksperci alarmują, że zrozumienie chronicznej samotności oraz jej emocjonalnych i społecznych implikacji to obecnie jeden z największych orzechów do zgryzienia dla zdrowia psychicznego w Polsce. Staje się jasne, że samotność to nie tylko osobiste wyzwanie, ale i społeczne zagadnienie, z którym musimy się zmierzyć.

Zastanawiacie się, jak możemy odpowiedzieć na tę cichą epidemię? Czy technologia, która nas rozdzieliła, może też nas zjednoczyć, czy potrzebujemy czegoś więcej, bardziej ludzkiego? Te pytania pozostają otwarte, a odpowiedzi będą kształtować naszą zbiorową przyszłość.